Tytuł wystawy odnosi się do nazwy kursu artystycznego prowadzonego w latach 1975 – 1977 w Budapeszcie przez Miklósa Erdély’ego i Dórę Maurer. Śledząc bliskie im przykłady transdyscyplinarnych kół samokształceniowych z lat 70-tych i wcześniejsze eksperymenty pedagogiczne związane ze środowiskami Bauhausu, Black Mountain Collage czy Międzynarodówki Sytuacjonistów, wystawa odkrywa edukacyjny potencjał sztuki i włącza się we współczesne debaty na temat zwrotu edukacyjnego w sztukach wizualnych czy urynkowienia kreatywności.
Prezentując alternatywne metody edukacji artystycznej w kontekście pedagogiki krytycznej i emancypacyjnej, wystawa definiuje kreatywność jako formę działania, które jest wcielane w życie, gdy sieć relacji i ról otaczających jednostkę zostaje zerwana. Nie jest to cecha ani umiejętność, którą można rozwinąć, ale międzyludzka forma działania, która umożliwia krytyczne, wspólnotowe uczenie się. Nie oznacza biernego przyswajania informacji, ale (inter)aktywne kształtowanie osobowości i relacji interpersonalnych oraz upodmiotowienie grup i jednostek, tak, by mogły stać się krytycznymi i odpowiedzialnymi aktorami społecznymi.
Wystawa gromadzi przykłady działań edukacyjnych artystów i architektów, którzy, podobnie jak wpływowi reformatorzy edukacji, tacy jak Paolo Freire czy Ivan Illich, szukali nowych metod uczenia się, które stymulowałyby społeczne zaangażowanie i formowanie się podmiotów politycznych. Korzystając z diagramów, pomocy wizualnych, aparatów dydaktycznych, alternatywnych metod nauczania, przestrzeni pedagogicznych eksperymentów oraz procesów budujących wspólnotę, artyści i architekci, tacy jak Robert Filliou, Lygia Clark, Oskar Hansen czy Tamás Szentjóby wskazywali nowe modele budowania otwartego społeczeństwa.
Architektura wystawy zaprojektowana przez Tamása Kaszása nawiązuje do „Poipoidromu” Roberta Filliou i Joachima Pfeufera, instalacji architektonicznej, która w swojej przestrzeni odzwierciedlała kolejne etapy procesu twórczego. Jedno z jej pomieszczeń, gabinet Poipoi, gromadził odniesienia kulturowe, które miały za zadanie wzbogacać dalsze procesy twórcze. Wystawa, będąca sama w sobie gabinetem Poipoi, również traktuje działania edukacyjne artystów i architektów jako źródło inspiracji, oferując publiczności możliwość wypróbowania ich podczas warsztatów organizowanych przez muzealnych edukatorów.
Wystawa jest kontynuacją projektu, który był wcześniej pokazywany w Galerie für Zeitgenössische Kunst w Lipsku (2014) i w tranzit.hu w Budapeszcie (2015).
Wystawa zawiera prace i odniesienia do twórczości takich artystów i teoretyków, jak:
Grupa 143, Josef Albers, Imre Bak, Joseph Beuys, George Brecht, Guy Debord, Miklós Erdély, Escuela de Valparaíso, Robert Filliou i Joachim Pfeufer, Paolo Freire, Yona Friedman, R. Buckminster Fuller, Lujza Gecser, Oskar Hansen, Hannah Higgins, Ivan Illich, grupa INDIGO, Asger Jorn, Paul Klee, Attila Kotányi, Dóra Maurer, Constant Nieuwenhuys, Alma Siedhoff-Buscher, kolektyw SIGMA, Tamás Szentjóby / Tamás St. Auby, Judit Vas / Ferenc Mérei
Kuratorki:
Dóra Hegyi
Zsuzsa László
Współpraca kuratorska:
Aleksandra Kędziorek
Franciska Zólyom
Wystawa potrwa do 4 września 2016 r.
Więcej o wystawie oraz towarzyszących jej bezpłatnych warsztatach dla dzieci i oprowadzaniach na stronie: http://artmuseum.pl/pl/
