Amerykańscy badacze poddali analizie łącznie 45 404 przypadki zachorowań na krztusiec niemowlęcy, zgłoszone na terenie Stanów Zjednoczonych w latach 1991-2008. Przedmiotem tych badań był wpływ zastosowania co najmniej 1 dawki szczepionki przeciwko krztuścowi na ilość zgonów spowodowanych tą chorobą. Celem było także określenie czynników wiążących się ze zwiększonym ryzykiem zgonu wśród niemowląt poniżej 42. dnia życia.
Dokonano podziału opisywanych przypadków na dwie grupy, w zależności od wieku niemowląt, bazując na możliwości otrzymania przez nie pierwszej dawki szczepienia przeciwko krztuścowi w wieku 6 tygodni. W czasie objętym analizą doszło do 258 zgonów, przyczyną których był właśnie krztusiec.
Wszystkie przypadki krztuśca, kończące się zgonem oraz te niekończące się nim, potwierdzano metodą hodowli (wynik dodatni odpowiednio u 54% vs 49%) oraz reakcją łańcuchowej polimerazy PCR (wynik dodatni odpowiednio u 31% vs 27%). Dostrzeżono, że przypadki zgonów miały miejsce, gdy do zachorowania doszło przed ukończeniem przez dzieci 34. tygodnia życia, w tym aż 64% miało miejsce przed ukończeniem 6. tygodnia życia. W grupie niemowląt powyżej 42. dnia życia zastosowanie co najmniej 1 dawki szczepionki przeciwko krztuścowi wiązało się ze znamiennie mniejszym ryzykiem zgonu, hospitalizacji oraz rozwoju zapalenia płuc. Ryzyko to było istotnie większe w przypadku populacji Latynosów oraz istotnie mniejsze w przypadku stosowania antybiotyków zgodnie z rekomendacjami.
Na przestrzeni lat umieralność wśród niemowląt ogólnie zmniejszyła się, ale nadal istnieją choroby zagrażające ich życiu. Jeśli szczepionka przeciwko krztuścowi podana w 6. tygodniu życia skutkuje ograniczeniem ryzyka zgonu spowodowanego przez krztusiec, to jej stosowanie wydaje się uzasadnione.
Agnieszka Grabowska
